سیستم های اطفای حریق

سیستم های اطفای حریق

 

کد مطلب : ۱۱۱۱۱

 

مراحل ایمنی از آتش عبارتند از:

۱- پیشگیری

۲- تشخیص 

۳-اطفاء

پیشگیری با حذف مواد احتراق پذیر امکان پذیر است. می توان در ساختمان موادی خاص برای دیوارها، سقف و کف به کار برد که ایمن تر باشد. تزئینات پرده، انباشت بیش از حد مبلمان و دیوارآویزها، همچنین وسایلی مانند چای ساز، قهوه ساز و مایکروفر به دلیل اضافه باری که بر سیستم الکتریکی وارد می کنند، خطر بالقوه ای هستند.

 

در سیستم های اطفای حریق، سیستم های تشخیص اتوماتیک، بهترین وسیله تشخیص سریع آتش هستند. آژیر آتش و سیستم های آشکارساز دودی در ۳۰ سال اخیر بسیار فراگیر بوده اند. آشکارسازهای حرارتی و دودی کمک می کنند قبل از به کار افتادن سیستم های آب پاش، آتش تشخیص داده شود. راه دیگری که هزینه بیشتری دارد، سیستم تشخیص با نمونه گیری از هوا است که حساسیت بیشتری نسبت به آشکارسازهای دودی دارد. همراه  شدن این سیستم های تشخیص با یک سیستم اطفای حریق، در کاهش خسارات کمک زیادی می کند. آب و گاز دو عامل مهم در اطفای حریق هستند. گرچه برای اکثر محل ها استفاده از گاز ترجیح داده می شود ولی چون گران تر است، مهار کردنش مشکل است، کمتر قابل اطمینان است و ممکن است به ساکنان ساختمان نیز صدمه بزند و آنها را در معرض خطر قرار دهد، هنوز موثرترین سیستم های اطفای حریق ، سیستم آب پاش خودکار است. بیمه کنندگان و آتش نشانان نیز سیستم های آب پاش را توصیه می کنند زیرا:

 

–   به صورت اتوماتیک کار می کند.

 

–   نیازی به دخالت نیروی انسانی برای کشف یا شروع عمل ندارند و در بیشتر موارد کار را به طور کامل انجام می دهند.

 

–   زمان پاسخ به آتش را تا حد اقل کوتاه می کند.

 

–   خسارت ناشی از آتش سوزی را میکاهد.

 

–   آب کمتری مصرف می شود. البته این میزان نسبت به مقدار مورد استفاده در حالتی است که قرار است آتش نشانان این امر را انجام دهند.